Vandaag opnieuw naar het Eungella park maar nu naar een andere locatie, Finch Hatton Gorge. De toegangsweg werd af en toe overstroomd door het riviertje maar dat gaf verder geen problemen. Na de koffie kwamen we aan bij de parkeerplaats van waaruit de wandeling omhoog kon beginnen. Eerst liepen we helemaal naar boven waar een grote poel was ontstaan waar mensen in probeerden te zwemmen. Het was kennelijk nog fris dus het bleef bij bescheiden pogingen. Onze pogingen om hier een schat te vinden strandden op slecht begrip van de omschrijving.

Op de terugweg liepen we langs een deel waar een spectaculairdere waterval was te zien. Ook hier was een poel ontstaan waar wat kinderen in speelden. De ouders hielden hun kleren aan!

Op de terugweg zijn we nog op een paar tussengelegen plaatsen gestopt om een schatplaats te bezoeken: een in het stadje Finch Hatton zelf, een bij een brug over de Cattle Creek daar niet ver vandaan en een voorbij Gatton.

Na op de camping een kopje thee gedronken te hebben togen we naar een dorpje dat onze interesse gewekt had: Saint Helens Beach. Het dorpje ligt zo’n 10 km van de camping af aan de kust. Toen we er aan kwamen leek het wel een spookstadje. Alles was piekfijn op orde, groen gras overal. We vermoeden dat hier alleen maar bejaarden wonen. Allemaal gezellig bij elkaar in een geordend stadje.