Categorie archieven: MULO-periode

In memory of Elizabeth Reed

Concerto – foto uit de geschiedenisbeschrijving.

Toen we de examens voor MULO-B gedaan hadden, die voor MULO-A waren al eerder achter de rug, bleven we met een aantal uit de buurt bij elkaar komen om muziek uit te wisselen. Door onze eigen voorraad waren we eigenlijk snel heen. Maar daar was een eenvoudige oplossing voor. In de Utrechtsestraat in Amsterdam was de platenzaak Concerto; die is er overigens nog steeds maar nu veel uitgebreider! Daar kon je tweedehands platen kopen: een LP voor een tientje (guldens!) en als je die binnen een zekere tijd terugbracht – ongeschonden – dan kreeg je er negen voor terug. Het was dus eigenlijk een soort platenverhuur. Daar konden we mooi gebruik van maken en dan hadden we een kopie voor elk van ons!

The Allman Brothers Band, maart 1971.

We waren het meest op zoek naar blues en die had je daar veel. Mijn persoonlijke voorkeur ging al gauw uit naar platen van de Allman Brothers Band. De instrumentale nummers, vaak een hele LP-kant vol, vond en vind ik geweldig. De belangrijkste is – in mijn ogen – In memory of Elizabeth Reed, geschreven door Dickey Betts. Het zou betrekking hebben op een voorbije liefde van hem maar om de naam van de persoon er niet in te betrekken gaf hij het een naam die hij tegenkwam op een van de grafstenen op een begraafplaats waar de groep vaak kwam. Er zijn meerdere uitvoeringen van maar ik ben het met de meesten eens dat de levende uitvoering uitgebracht op de LP At Fillmore East de beste is. Al was het maar door de huilende gitaren bij de intro.

Minstens zo goed is het nummer Jessica, ook van Dickey Betts hoewel andere bandleden ook bijdroegen. Het zou vernoemd zijn naar zijn dochter die als baby op de muziek wiegde. Het is te vinden op de LP Brothers and Sisters. Van een iets andere stijl maar niet minder mooi is High Falls, wat mij betreft het enige nummer van betekenis op de LP Win, Lose or Draw. Niettemin een reden om die plaat aan te schaffen! Het nummer is ook geschreven door Dickey Betts, overigens.

Het spijt me te zeggen dat latere nummers mij niet konden bekoren. Maar dit is toch wel een aardige oogst voor een band wat mij betreft.