Dit maal heb ik de camper kunnen plaatsen bij Landwinkel de Woerdt waar je kunt kamperen in de boomgaarden. Het aardige van deze camperplek is dat de Limesroute er praktisch langs loopt. Vlak naast de camperplek vertrekt ook de bus 300 naar Nijmegen. In Nijmegen kan je dan overstappen op de inmiddels vertrouwde SB58 die met een paar tussenstops mij naar Berg en Dal brengt. Dat is precies de plaats waar ik vorige keer de bus naar Kleve nam.

De wandeling begint ietsje verderop, onderaan de Duivelsberg. Ik kom er best wel wandelaars tegen maar ook de paden zien er behoorlijk gebruikt uit. Ik vermoed dat Natuurmonumenten dit als een zwaar belast gebied ziet. Met allerlei hulpmiddelen, zoals boomstronken en ophopingen van struikgewas is men doende om wandel- en crossverkeer in “goede” banen te leiden.

Na zo’n half uurtje lekker door beboste heuvels te lopen kom ik bij een enorm landgoed. Het blijkt de Holthumse Hof te zijn. Een enorm gebied met allerlei voorzieningen, met name voor conferenties en dergelijke. Voornamelijk in de weekeinden zal het ook wel veel gebruikt worden door particulieren.

Dan vervolgt de weg zich weer, dit keer tussen velden en bossen. Het heuvelachtige landschap biedt prachtige vergezichten. De dreigende lucht er boven maakt het compleet.

Verderop moet ik een stuk langs een autoweg lopen. Dat is altijd wat minder leuk maar dit keer was er een dubbele verrassing. Als eerst zag ik een bordje met opschrift “Giro di Berg en Dal – Aquaduct”. Het blijkt te gaan om een fietsroute die de toenmalige Giro d’Italia route nam. De stenen zijn vormgegeven door van Binsbergen Visser. Er staat een kunstwerk achter: twee banken met daartussen paletten met de vier verschijningsvormen van de maan. De maker van dit werk heb ik niet (nog) kunnen achterhalen.

Voorbij het Afrika museum kom ik in het gebied dat grenst aan de Heilig Land stichting. Hier zijn veel bordjes die je informeren over de Limesroute. Niet dat er veel nuttige informatie op staat. Het is eenieder wel bekend dat in dit gebied veel vondsten zijn gedaan met betrekking tot de Romeinen. De resten van aquaducten zijn daar deel van. Ietsje verderop is zelfs een gestileerd model van een aquaduct neergezet.

Uiteindelijk komen we in de buitenwijken van Nijmegen uit. Ik loop duidelijk door de “mooiere” wijken: langs de Limes wonen wordt gezien als iets bijzonders. Middenin een moderne wijk staat een grote zuil. Volgens het opschrift betreft het een kopie van de Romeinse zuil die 100 jaar na Christus exact op deze plek heeft gestaan. In die tijd stond de zuil op de binnenplaats van een centrale markthal. Waar nu huizen staan, was vroeger dus een gigantisch Romeins gebouw waar markt werd gehouden.

Dan kom ik bij de oever van de Waal. Daarvandaan zijn er prachtige uitzichten over het gebied zoals hier rechts waar we in feite terugkijken op het laatste stuk van de Limesroute: veel groen!

Even verderop zijn langs de oever veel restaurants maar ook veel banken. Op een bank in de vorm van een fauteuil ga ik zitten om – al uitkijkende over het flanderende volk – mijn lunch te nuttigen.

Daarna weer op stap. Veel drukke wegen moeten worden overgestoken, dat is bepaald geen pretje. Maar dan komen we bij het Valkhof en allerlei monumentale resten. Door de parken is het aardig wandelen. Na wat andere bezienswaardigheden – de Romeinen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten – kom ik bij de volledig vernieuwde Waalhaven. De flatgebouwen zijn nog volop in aanbouw: dit is echt flink veranderd hier sinds ik hier voor het laatst kwam.

Enigszins tot mijn verbazing wordt ik verderop een wat oudere wijk in gestuurd. Waarom die omweg? Toch niet omdat het Canisiuscollege hier ligt? Even verderop heeft de weg wat vreemde tekening. Het betreft de plaats waar men de resten van een Romeinse tempel heeft gevonden. Achteraf gezien is het best mogelijk dat ik een aantal van dit soort punten onderweg gemist heb. Maar gelukkig kan je die nog terugvinden in dit verslag.

Even verderop steek ik de Waal over. Een mooi voetpad met fietspad is naast de autoweg beschikbaar. Er staan zelfs banken bij uitzichtpunten. Zo krijg ik een goed beeld van waar ik straks zal wandelen: de Ossenwaard. De stranden hebben een – zoals dat zo mooi heet – recreatieve bestemming. Met de dreigende regen is het erg stil. Een enkele wandelaar kom ik toch wel tegen.

Onderweg kom ik ook wat archeologische bouwwerken tegen. De eerste is Fort Knodsenburg. Dat heeft kennelijk in de tachtigjarige oorlog nog een rol gespeeld. Ook zijn er resten van een fort en van een kazemat uit de Tweede Wereldoorlog.

Hierna kom ik via de Lentse Waard aan de overkant van de Waal uit. Door grotendeels agrarisch gebied loop ik door tot Bemmel, grotendeels door uiterwaarden waarvan sommige delen aan hun lot worden overgelaten: leuke wildgroei. Het begint steeds meer te miezeren en vlak voordat ik bij de camper ben komt de stortbui. Ik kom spoedig aan bij de camper maar toch wel redelijk doornat. Met een warme kachel en schone kleren is dat ongemak snel verholpen.

De wandeling was dit keer bijna 25 km die ik in ruim 5 uur heb afgelegd. Daarbij zo’n twee uur rust op diverse punten voor lunch, fruit, etc. Onderweg heb ik één geocache gevonden. Er lagen er gewoon niet meer langs de route.