Het derde deel van de Limes-wandeling begint in Kleve. Een korte wandeling van iets meer dan één kilometer bracht me van de camperplek, dezelfde als vorige keer, naar het beginpunt van de wandeling.

Na een stuk bebouwde kom kwam snel een groot park met onderaan het pad een steen met de naam “Kupferne Knopf”.

De heuvel heet eigenlijk de Springenberg en er staat een momument op dat men de Kupferne Knopf noemt. Het momument is opgericht om de gevallen soldaten uit de Frans-Duitse oorlog van 1870 te herdenken. Om de waarheid te melden, ik ben zelf niet bij het monument geweest.

Ik liep aan de achterkant er langs en zag pas later dat daar een monument moest staan. De foto heb ik dan ook maar van het internet geplukt. De heuvel is overigens behoorlijk lastig te belopen dus de Limes-route loopt er onderlangs: je komt het monument dan niet te zien.

Na het momument nog een flink deel door villawijken. Het is wel duidelijk dat de grens met Nederland dicht in de buurt is. We blijven voorlopig op Duits gebied.

Dan komen we in een flink stuk prachtig Reichswald. De paden zijn – zoals je van onze oosterburen mag verwachten – kaarsrecht aangelegd en best wel goed onderhouden. Veel heuvels ook die allemaal fantastische namen hebben. Zoals bijvoorbeeld op de foto hiernaast de Mottmansberg van wel 58 meter hoog.

Op verschillende plaatsen krijgen we uitzichten op de bewoonde wereld. Eerst op Nutterden en vervolgens op Kranenburg. In het Reichswald komen we veel hekken tegen met open gaas. Bij parkeerplaatsen zijn dan poorten aangebracht. Na een of twee tegen gekomen te zijn blijkt de functie: het wild binnen het bos houden. De conditie van het hek is nou niet zodanig dat ik er vertrouwen in heb dat dat ook goed lukt. Maar er zijn ook veel plaatsen met uitzichtposten voor jagers. Daar zal het wel voldoende voor zijn!

Vlak voordat we het bos verlaten stuiten we op een vreemd monument. Het lijkt te gaan om een mirakel dat de grondslag is voor de Bedevaart van Kranenburg. In dit geval is de hostie in een boom terechtgekomen die een flinke tijd later door een bliksem wordt getroffen en waar vervolgens een kruisbeeld wordt gevonden.

Op de plaats waar de boom heeft gestaan heeft men een zuiltje opgericht met een rond gat er in op ooghoogte. Als je daar recht doorheen kijkt zie je precies de spit van de kerktoren van Kranenburg. De fotocamera van mijn mobiele telefoon vindt dat maar niets. Daarom er maar naast gefotografeerd.

Na al dat bos komen we nu in open velden. In de winter zal het hier wel een kale boel zijn maar nu loop ik door prachtige allees met aan weerszijden hoge maïsplanten!

Het plaatsje Kranenburg ziet er best interessant uit met allerlei historische punten. Daar loop ik echter gewoon langs. Omdat de zon weg is en een stevige wind waait is het wat fris geworden. Om warm te blijven stap ik stevig door.

De weg loopt na Kranenburg vlak langs de provinciale weg naar Wyler. Soms aan de overkant van de sloot met een redelijk efficiënte afscherming door een sloot met veel begroeiing. Soms ook over het fietspad wat langs de weg loopt. Het is ongeveer halverwege dat het eerste teken komt dat hier de Romeinse Limes heeft gelopen. De weg heeft de toeristische naam “Via Romana”!

Uiteindelijk worden we door een oude zandweg, de Nimweger Strasse, van de weg af naar het Wylermeer gebracht. Dan komt er ook weer wat meer bewoning. We komen langs een wat merkwaardig gevormd transformatorhuisje met een ooievaarsnest! Ik kon geen andere ingang ontwaren dan een gepantserde deur.

Het laatste stuk van de wandeling loopt door Nederlands gebied, bij Wyler gaan we de grens over. Het landgoed waar we doorheen gaan heet de Duivelsberg. Hier en daar is de route wat steil maar – ondanks dat we nu zo’n 24,5 km achter de rug hebben – goed te doen. Bovenin wacht een verassing: ondanks dat het maandagmiddag buiten het seizoen is, is het restaurant de Duivelsberg open. En er is bier met pannekoeken!

Om de wandeling af te ronden moeten we nog van de berg af naar beneden om de bus langs de Ubbergse weg te pakken die mij terug kan brengen naar Kleve. Naar beneden is nog best steil maar ook goed te doen. Omhoog had hier veel vervelender geweest! Bij de bushalte ben ik net op tijd om de bus te pakken: goed gemikt!

De route zoals ik hem gewandeld heb is een kleine 27 km lang. Ik heb daar ruim 7 uur over gedaan waarvan 2 uur pauze. Onderweg heb ik vijf geocaches gelogd.