Het leek me wel aardig om dit voorjaar eens een typisch Nederlandse route te wandelen: het Betuwepad. Net als bij het Romeinse Limespad dat ik afgelopen najaar wandelde zijn de etappes lang niet allemaal even lang. Mijn telling zal dus ook wel gaan afwijken van de officiële routebeschrijving. Het idee is wel om dit pad begin van de zomer af te ronden. Daarom vrij vroeg in het jaar begonnen.

Hoewel de lente dit jaar uitbundig begon was het vandaag, 1 april, wel extreem koud met zowel een flinke laag sneeuw als een stevige koude wind uit het noordoosten. Als het me om bloesem zou gaan kon ik net zo goed thuis blijven bij de warme kachel: in de besneeuwde tuin staat de peer mooi in bloei . Het verschil tussen de witte bloesem en de sneeuw is nauwelijks te zien!

Niettemin de kampeerauto ingepakt en naar Buren getogen waar we een tweetal nachten op natuurcamping de Karekiet zouden doorbrengen. Vandaar met de fiets naar de bushalte in het stadje Buren. Van daar kon ik op de bus naar Tiel.

Zowel op de camping als in het stadje Buren was de sneeuw nog hier en daar te zien. Hiernaast het uitzicht vanaf de bushalte.

Een half uurtje later bracht de bus me bij station Tiel waar ik eerst nog een kopje koffie nam met een gevulde koek. Daarna op stap; het was inmiddels ruim kwart voor één.

Het eerste stuk van de wandeling bracht me naar de Doode Linge. Die begint net bij de spoorlijn en loopt dan door een parkje noordwaarts tot aan een viaduct over de A15. Het is een drukke snelweg en de herrie in de omgeving is aanzienlijk: het lijkt me niet fijn om hier in de buurt te wonen.

De herrie neemt aan de andere kant van de snelweg gelukkig snel weer af. Hier is geen bebouwde kom meer en zijn de landerijen. Even verderop kom ik de eerste boomgaard in bloei tegen. Bij veel andere boomgaarden moet de bloesem nog beginnen.

Het dorpje dat op de foto in de verte opdoemt is Zoelen. De wandeling voert langs het kasteel Soelen. Hier en daar ligt nog een klein beetje sneeuw, het meeste is nu verdwenen.

Het pad voert verder door een aardig landschapspark. Er zijn wat bankjes en ik kies er een om wat te eten en drinken. Door de vele bomen is de stevige koude wind minder voelbaar. Hier is het goed toeven! Op het landgoed is natuurlijk ook een boomgaard. Sommige bomen bloesemen ook!

Het pad loopt door wat landbouwgebied boven Kerk-Avezaath langs naar Erichem. Hier en daar zijn wel boomgaarden. Het is niet goed te zien, maar deze beginnen ook te bloesemen.

In de buurt van Erichem zelf zijn weer meer boomgaarden. Op de foto in de verte zie je het kerkje van Erichem opdoemen. Bij het kerkje is op een beschut plekje een bankje: daar ga ik even een appeltje eten. Even verderop ligt ook nog een geocache verstopt: die gaan we even opzoeken.

Na Erichem is het nog maar een korte wandeling naar de camping. Het laatste stukje van de camping naar Buren bewaar ik voor morgen. Dan gaan we verder.

Op de camping zelf is nu alle sneeuw verdwenen. Er staan een paar bomen in bloesem. Op dit veld zijn verder geen andere kampeerders: we hebben het rijk alleen.

Deze wandeling was in totaal bijna 15,5 km waarover ik 3,5 uur gedaan heb inclusief een half uur pauzes.