Stel je voor, elke dag dat je bidden wil voor je godheid moet je een trap van 272 treden beklimmen en vervolgens een eind een grot in lopen. Dat is als je de heer Murugan wil aanbidden in de Batu grotten. Het is een hele bedoening met opdringerige aapjes, kinderdopen, en wat er allemaal meer bij hoort.
Het complex ligt net buiten KL maar we konden met de trein. Bijzonder dat er speciale vrouwenwagons zijn…
Voor we terugreden hebben we koffie gedronken in een gelegenheid daar waarbij Carla een hartige pannekoek genoot.
De middag was voor een stukje tropisch regenwoud midden in de stad. Op dezelfde heuvel stond de lokale zendmast, the KL tower. Het regenwoud was maar heel beperkt: een asfaltweg die naar de top van de heuvel leidde. Daardoor moesten we langer dan voorzien onze tijd doden op de heuvel, want pas om half vier hadden we afgesproken voor de thee bovenin de toren in het roterende restaurant.
In de omgeving was nog een tentoonstelling over traditionele huisjes en wat dies meer zij; we hebben ons toch vermaakt. Daarna naar boven. De lift was in 1 minuut de 335 meter omhooggeschoten. Bovenin een geweldig uitzicht. Omdat we de voorgaande dagen al veel gedaan hadden in de stad konden we de meeste plekken thuisbrengen.
Na afloop rustig naar het hotel: voor ons was de “high” tea voldoende als avondmaaltijd.
Hé!
Ik heb net jullie verslagen en foto’s van de afgelopen week bekeken, ziet er goed uit! Ik ben een beetje jaloers… Niet ten minste om het weer. Hier in Nederland is de vorst ingezet, dus ’s ochtends op de fiets is het behoorlijk koud.
Enjoy!