Gisteren en vandaag hadden we een dwaaltocht door het Douro-gebied gepland. Dus meteen vanuit Vila Real trokken we de bergen over en langs kronkelweggetjes – af en toe heel smal en soms ook nog heel steil – trokken we door het gebied.

Na een goed uurtje reden we door een dorpje met een leuk pleintje en … een café. Daar hadden ze jammer voor ega maar een soort koffie: expresso. Ik vond twee kopjes niet erg.

Een wat groter plaatsje waar we doorheen trokken was Pinhão. Het was er best wel druk en dat mag ook wel want het wordt het mooiste stadje in het Douro-gebied genoemd. Nou, eigenlijk vonden we dat beslist niet. Het enige bijzondere dat het plaatsje bezit is een treinstation dat met heel veel afbeeldingen van azulejos is gemaakt. Maar het feit dat er een treinstation is met vele hotels en aanlegsteigers voor cruise schepen zal zeker bijdragen tot de populariteit. Wij gingen vlot verder – het was hier veel te druk en ongezellig.

We reden verder langs de Douro en kwamen bij de stuw, barragem, in de rivier. In de stuw een sluis die boten zo’n 27 meter op en neer verplaatst. Dat betreft volledige cruise-schepen zoals je hieronder kunt zien.

Het vlakbij gelegen plaatsje Peso da Régua lieten we voor vandaag links liggen en trokken in de richting van Quinta da Monte Travesso. We hadden daar voor de nacht gereserveerd. De belangrijkste reden was natuurlijk dat je daar wijn kon proeven en daarna niet verder hoefde te rijden. We waren een beetje overbluft door het grote aantal campers, het zouden er zeker 20 worden. In de beschrijving stond namelijk dat er plaats was voor 5 … Maar met wat inschikken lukte het allemaal best. Voorafgaand aan de wijnproeverij keken we wat rond. Het was erg warm, dus bij kijken bleef het eigenlijk.

De proeverij bestond uit 4 soorten wijn, een witte, een rosé, een rode en een rode exclusieve rode wijn. De witte wijn vonden we prima, de rosé vond ik niets maar ega wel, de twee rode vonden we ook uitstekend. We kochten de “gewone” rode want de exclusieve vonden we te prijzig!

Na de proeverij begon de zon achter de bergen te verdwijnen en was het fijn om buiten naast de wijngaard te zitten. De druiven waren ook hier erg zoet. Als je er veel van nam moest je eigenlijk wel wat water nemen om de dorst die het opriep te lessen.

De volgende ochtend zijn we eerst naar een supermarkt in Peso da Régua gegaan om onze voorraad wat aan te vullen. Het was een grote zaak dus we konden er ook koffie met een gebakje nuttigen.

Daarna weer op trektocht door het wijngebied. Veel wegen zijn er niet dus deze dag hebben we een aantal wegen wel vaker gezien. We waren namelijk ook weer aan het geocachen. Uiteindelijk hebben we er een gevonden bij een uitzichtpunt. De anderen bleken niet bereikbaar door werkzaamheden of gewoon niet meer vindbaar.

Tegen lunchtijd gingen we op zoek naar een lokaal restaurant. Wel, we kregen wat we zochten in Oliveira – een dorpje hoog in de bergen. Toen we binnenkwamen was het gezellig druk. Er bleek deze tijd maar een maaltijd geserveerd te worden: tripes. Daar had ega geen trek in. Na wat heen en weer gepraat bleek er ook een visschotel met aardappels en groente te zijn. Rijst was bijgerecht. Prima voor ons, zeker met een biertje er bij. Nog een soort bavarois als toetje en de maaltijd was compleet. Inmiddels was de zaak stampvol, werden afhaalmaaltijden opgehaald en stonden buiten nog mensen te wachten. Goed dat we op tijd waren!

Nu zijn we aangekomen op de Quinta dos Espinheiros. Hier zullen we zoals het er nu uitziet de enige gast zijn. Wij vinden dat prima. Er is nog wel een echtpaar met klein kindje in een van de appartementen hier maar die hebben we na hun aankomst niet meer gezien.

Het wijnproeven hier was dus helemaal anders dan bij de vorige quinta. Waren we daar een van de ruim 20 paren, nu waren we de enige. Bovendien was er meer: 2 wit, 2 rood en 3 soorten Port. Gevolg was wel dat we wat meer kochten ook. Maar dat komt wel goed terecht.

Na de proeverij en een wandeling over de wijngaarden wat bbq’en en dan rustig lezen tot de zon onder is.

Morgen meer!