Gisteren kwamen we aan in Vila Real en werden gelijk vergast op een voetbalwedstrijd: we zagen niets maar hoorden alles, want de arena was vlak naast ons. Maar na een paar uur was het doodstil, het volk was naar huis of in de stad gegaan.
Het doel van dit bezoek was eens polshoogte te nemen bij het kasteel van Mateus. In de 70-er jaren, toen ik in militaire dienst zat – was dat de naam van een heel populaire, zoete rosé. Ik vond het zelf niets, bier was goedkoper en smakelijker vond ik. Maar sommige van mijn maten hadden hun hele kamer volgezet met (lege) flessen!
VIla Real is een fietsvriendelijke stad, althans volgens mij zijn ze dat net. Fonkelnieuwe fietspaden maar helaas geen enkele aanduiding waar ze heen zouden leiden. Ook de kaarten hadden nog geen informatie er over. Zo goed en zo kwaad als het ging navigeerden we naar het kasteel. soms noodgedwongen een stukje over een drukke weg en soms weer over rustige maar dan wel sterk “ondulerende” paden.
Maar we kwamen er! Bij de ingang zat een dametje met een fruitkraampje die automobilisten van de ingang wegjoeg. Ons gebaarde ze om de fietsen naast haar bedoeninkje te zetten. Uit ervaring weten we dat als je zo iemand een kleine fooi geeft ze de fietsen met hun leven verdedigen. Dat deden we dus nu weer.
Eerst natuurlijk een kopje koffie en vervolgens naar de entree waar een behoorlijk bedrag voor entree werd gevraagd. Maar het bleek de moeite waard. Hoewel, van dichtbij ziet het er allemaal uit alsof het wat onderhoud kan gebruiken.
Maar de tuinen en wijngaarden zijn bijzonder om te zien. We liepen wat verder om dan de meeste bezoekers en konden dus ook wat druiven proeven. Wat zijn die zoet zeg! Jammer van de grote pit en de harde vellen maar anders zouden het prima consumptiedruiven zijn. Voor wijn zijn ze natuurlijk uitstekend. De dikke vellen beschermen tegen allerlei nare invloeden en de harde pit garandeert een goede mogelijkheid tot opschalen.
We hadden een beperkte toegang betaalt: het binnenste van het kasteel en de wijnproeverij lieten we links liggen. Wel mochten we de kapel in maar dat was – afgezien van de bouw – niet veel bijzonders. Dit kasteel moest het echt van zijn tuinen en wijngaarden hebben. Hoewel, er waren ook fruitbomen als deel van de afscheiding tussen beide. Heel aardig gedaan.
Na deze ervaring eerst nog op zoek naar een bijzondere geocache. Deze lag relatief dicht bij: de kapel van Sint Sofia. Ter plaatse bleek dat de kapel zelf gesloten was, maar het uitzicht op het kasteel was daarentegen weer bijzonder.
Daarna weer terug naar het stadje om wat te eten. Het navigeren ging al wat eenvoudiger, hoewel af en toe het oversteken van drukke wegen nog wel lastig was. In het stadje ligt naast de kathedraal een groot plein. Daar langs waren meerdere restaurantjes waar we er een van kozen.
Na de maaltijd dwaalden we nog wat rond, bezochten we wat kerkjes en natuurlijk de kathedraal om ten slotte via een supermarkt voor de inkopen naar de kampeerplaats terug te fietsen. Morgen meer!