Vanochtend mistte het wat maar gelukkig trok die snel op. Het duurde toch nog wel even voordat de temperatuur aangenaam was. We vertrokken vanaf de camping naar een wandelgebied. Althans, dat was de bedoeling maar het lukte niet helemaal: we kwamen bij de Douro uit en dat was eigenlijk niet de bedoeling. Maar de tocht was best aardig en na een kopje koffie gedeeltelijk terug en nu in de goede richting: Mondim de Basto. Daar aangekomen was het inmiddels tijd voor de lunch geworden.

En dan de berg op, veel bochtenwerk en af en toe best steile stukken. Geen probleem voor onze kampeerwagen, overigens. Onderweg troffen we al wat motorrijders maar toen we na de auto geparkeerd te hebben opklommen tot het kerkje stond het werkelijk bomvol. In het kerkje was een dienst gaande en veel volk stond van buiten af de dienst mee te maken. Nu is de eerste zondag van september de viering van de pelgrimage, maar volgens ons is het de tweede zondag … We werden niet wijzer hier.

Er lag natuurlijk ook een schat verborgen. Maar niet bij het kerkje. Het lag bij een klein kapelletje langs een wandelpad naar beneden. Van buiten ziet het er onbetekenend uit maar van binnen heeft men echt zijn best gedaan! Afijn, na wat klauterwerk achter het kapelletje en wat wegdrukken van braamstruiken kwam de cache tevoorschijn. Leuk meegenomen.

Hierna door het Parque Natural do Alvão naar Vila Real waar we een dagje rond zouden kijken. Het is een groot en ruw natuurgebied met watervallen. Wij troffen alleen een kleintje, maar er zijn grotere in de buurt. Die komen een andere keer misschien nog aan bod … Morgen meer!