Vandaag was het de bedoeling dat we een fietstocht rond de stad zouden gaan maken. Maar het mistte die ochtend. Dat zou betekenen dat het uitzicht niet bijzonder zou zijn. Volgens het bericht zou de mist aanhouden tot een uur of 11, dus we besloten eerst een boodschap in de stad te doen. We zouden namelijk volgens de regels een markeringsbord op de fietsendrager moeten voeren maar die hadden we niet.

Eerst probeerden we de dichtstbijzijnde hypermarkt, maar die had niet wat we zochten. In de stad waren diverse ijzerwinkels, ik verwachtte dat die wel hulp zouden kunnen bieden. En inderdaad, de eerste de beste had ze zelf niet maar wist te melden dat er een auto-onderdelenzaak vlakbij was waar ze wel zouden zijn. Na wat gedoe om gaten in het bord te krijgen om een spanband te kunnen monteren was deze klus geklaard.

Terug bij de kampeerwagen mistte het nog steeds, maar al een stuk minder. Na een kop koffie gingen we daarom op weg naar een geschikt startpunt. Kennelijk vond mijn routeplanner dat niet zo handig en liet ons via de binnenstad er naar toe rijden. Dat zal te maken hebben met grote heuvels die bij het rechtdoorgaande pad zouden liggen.

Het kostte me nog wel wat moeite de aansluiting met de gekozen fietsroute te vinden. Uiteindelijk vond ik die bij het Parque Infantil Cambarro. Toen bleek ook waarom het zo lastig was: het merendeel van de route ging over wat wij voetpaden zouden noemen. Maar borden gaven de routelegger gelijk: het was voor wandelaars en langzame fietsers. Dat laatste was niet zo moeilijk, zeker tijdens het klimmen!

Lange tijd bleven we laag en reden langs een riviertje door aaneengeschakelde parkjes om de stad. Maar toen kwamen we bij de Bosque de Galicia met daarnaast het Cidade da Cultura. Daar moesten we steil omhoog. Dat werd af en toe lopen naast de fiets.

Maar boven had je wel een mooi uitzicht op de stad. In een andere richting zagen we ook de kathedraal met alle complexen er om heen.

Daarna weer naar beneden en de route vast blijven houden. Dat was wel een uitdaging, want er werd lang niet altijd voor de meest gunstige route gekozen.

De volgende berg die we tegenkwamen was de Monte de Gozo. Na wat puzzelen met afgesloten paden konden we die ook omhoog komen. De wandelaars houden zich hier op om fotoos te maken met het Monument van de Pelgrim en om een stempel te halen bij de kapel van Sint Marcus. Bij de laatste rustten we even uit.

Toen we verder wilden gaan bleek het spoor al gauw te leiden door een woestijnachtig gebied waar het pad helemaal overwoekerd was met bramen. Dat was geen doen, zeker niet met blote benen. Dus zijn we naar de kampeerwagen gegaan om daarna in de stad te lunchen. Dat was een stuk relaxter!