Gisteren tegen het middaguur aangekomen op Tenerife. Na de huurauto opgehaald te hebben zijn we naar het dichtstbijzijnde dorpje aan de kust gereden om daar een lunch te gebruiken. Daarna op weg naar het appartement, een goed uur rijden. Eerst over een redelijke autoweg maar daarna kronkelend door de bergen. In Icod de los Vinos eerst naar de supermarkt voor de noodzakelijke inkopen. Daarna naar het appartement en onze spullen een plek gegeven. De zon kwam nog over de bergen dus snel naar het dakterras om daar bij een wijntje bij te komen van de reis.

De volgende ochtend waren we laat op. Daar zijn twee goede redenen voor. In de eerste plaats is ons appartement op de begane grond en hebben we geen uitzicht naar buiten, alleen naar de binnenplaats. Verder komt de zon pas laat over de bergen. En eigenlijk waren we best wel moe na de lange reis. Maar na het ontbijt gingen we op pad. Eerst naar het strandje van San Marcos. Er was daar hoegenaamd niets te beleven ondanks de vele hotels. Het was niet warm genoeg denk ik. We hebben er een tijdje rondgewandeld in de hoop een geocache te kunnen vinden maar die bleek wat te veel acrobatiek te verwachten.

Toen terug naar Icod de los Vinos waar we parkeerden in de ondergrondse garage van de supermarkt die we gisteren ook bezochten. Eigenlijk was het een winkelcentrum met bovenin ook nog een aardige cafeteria. Daar hebben we half in de zon een goede koffie genoten.

Daarna op verkenning naar het stadje. Als eerste bezienswaardigheid het kerkje van San Marcos. Het ligt aan een pittoresk pleintje waar een paar toeristenkraampjes een marktje vormden. Aan het eind een muziekkoepel waar een tweetal gitaristen de sterren van de hemel probeerden te spelen. Ze waren echt goed, vond ik. Om het kerkje is een compleet parkje ingericht met veel bankjes en een speeltuin.

Vlak in de buurt staat de Casa de Caceras, een oud herenhuis met mooie binnenplaats. Nu zijn er allerlei galeriën, winkeltjes en wat kantoortjes gehuisvest. Het lijkt me een duidelijk symbool van het koloniale verleden van het eiland.

En dan natuurlijk naar de trots van het hele eiland: de drakenbloedboom. Daarvoor wandelden naar het park waar deze beroemde boom samen met nog vele andere te zien waren. De boom is vlak bij de ingang te vinden. Eigenlijk ziet de boom er voornamelijk heel erg oud uit. De stam is ongelooflijk groot en de kroon nog groter. Het kost moeite om de boom mooi op de foto te krijgen, maar naast een toch ook niet kleine palm krijg je een goed idee van de afmetingen. De boom is eigenlijk grotendeels grijsbruin: stam en takken. Alleen aan de uiterste punten is wat grijsgroen te vinden met helemaal aan het uiterste wat lichtgeel gekleurde toppen. Waarom het een drakenbloedboom genoemd werd? Als je de bast opensnijdt komt er hars uit die oranjerood kleurt na blootstelling aan zuurstof. Ware hekserij!

Er blijkt naast de drakenbloedboom nog veel meer te zien. Zo is er een medicinale kruidentuin, een heuse spookgrot met echt geraamte en een heleboel hagedisjes.

In het park is ook een uitzichtpunt. Toen we er naar toe liepen was er niet zo veel bijzonders te zien. Nou ja, uitzicht op de oceaan maar dat hadden we inmiddels al behoorlijk wat keren gezien. Toen we het pad vervolgden kwam de oceaan achter ons en voor ons opeens een pracht uitzicht op de grote vulkaan van het eiland. Het lijkt wat heiig of het is Saharazand. Binnekort hopen we er dichterbij te zijn en dan kunnen we zien of het uitzicht van daar uit beter is.

Na deze lange wandeling door de tuin op weg naar een restaurant. Onderweg nog een palmhuis … of is het gezichtsbedrog? De route die we nu lopen is druk: bussen zijn aangekomen met toeristen die een dagreisje naar Icod de los Vinos hebben geboekt. De gitaristen zullen goede zaken doen, net als de eigenaren van de kraampjes. De restaurants aan de route zijn wat beperkt in de keuze. Ietsje verder lopend komen we bij een restaurant dat Canarische specialiteiten aanbiedt. Dat lijkt ons wel wat en we nemen er een uitgebreide lunch: die smaakt ons bijzonder goed.

Na de lunch is het even tijd om een siesta te nemen. We kiezen het pleintje om de kerk. Het is er een stuk rustiger nu! Zo rustig dat we ook nog een Canarisch roodborstje kunnen zien scharrelen.

Onderweg komen we nog wel wat bijzondere punten tegen zoals deze waterspuwer. Regenen zal het niet veel doen en als het het doet dan stroomt het ongetwijfeld in sterke stromen de steile straatjes af naar beneden. Lijkt me boeiend om te zien maar helaas (?) zit dat er voorlopig niet in voor de komende tijd.

We lopen terug naar de supermarkt om nog wat inkopen te doen. Daarna met de auto naar het appartement om nog even met een wijntje van de zon op het dakterras te kunnen genieten. Morgen meer …