Gisteren wilden we naar Los Gigantes, een enorme bergmassa die uit de zee oprijst. De reis naar het plaatsje Acantilados de los Gigantes duurt ongeveer een uur. Daarna kwamen we in een supertoetistisch plaatsje met heel veel hotels en appartementen met bijbehorende winkeltjes, barretjes en restaurants. We moeten bij de haven zijn, maar daar lijkt geen plek te zijn. We vinden er een hogerop bij sportvelden en een enorm hotelcomplex.

Van daar uit wandelen we naar beneden, naar de kust. Eerst maar eens koffie met gebak, dat mocht er vandaag wel zijn. Daarna de weg naar de haven zoeken. Een kwartiertje later komen we daar aan en boeken een boot om 13:00 uur. De kosten vallen enorm mee vergeleken met wat we op het internet vonden.

Na een goed halfuur wachten vervoegen we ons bij de landingsplaats van de boot. Die komt al snel aan en als de vorige groep vertrokken is mogen wij plaatsnemen. Vrijwel meteen vertrekt de boot. Eerst langzaam de haven uit maar dan in volle vaart de oceaan op, op zoek naar dolfijnen.

Het blijkt geen eenvoudige zoektocht. De eerste paar pogingen leveren mager tot geen resultaat: of ze laten zich niet zien of ze blijven ver weg. Maar dan lijken er twee zich wel te vermaken met de boot en zwemmen een aantal keren onder de romp door: je kan ze bijna aaien. Op de foto nemen is wat lastiger, maar hiernaast zie je de vin van één van de twee.

Vervolgens varen we naar een strandje aan de voet van de bergen. Een paar gaan er even zwemmen, de meeste maken foto’s van de omgeving of nemen een drankje. Zo dicht bij de bergmassa raak je nog meer geïmponeerd door de steile wanden.

Na afloop rijden we terug naar het appartement om ’s avonds in de buurt wat te gaan eten. We nemen een churrasco voor twee. Heel lekker. Maar ik ben bang dat het meer voor 6 personen was, dus hebben we een groot deel mee naar het appartement genomen. Nog een keer een bbq op het dak wellicht?