Helaas, ook deze ochtend was het weer vroeg opstaan. Dit maal voor een serie van bijzondere foto’s  in de woestijn. En bijzonder werden ze. Nadat de hele groep op de foto was gezet volgden weer de afzonderlijke groepjes. Er werd ook nog een hele serie andere foto’s gemaakt, allemaal gebruik makend van de speciale kleuren die de zonsopgang in de woestijn bood.

Meteen daarna begonnen we aan de wandeling rond King’s Canyon. Het begin was een lange trap omhoog. Voor velen was die het grootste struikelblok. Maar uiteindelijk was iedereen boven en kon de wandeling over relatief vlak gebied zonder problemen gemaakt worden.

In tegenstelling tot Uluru en Kata Tjuta was deze rots grotendeels van amorf kwarts (silica). De rode kleur is uitsluitend te wijten aan de continue bestuiving door het zand uit de woestijn in de omgeving. Er zijn maar een paar plaatsen waar dit goed zichtbaar is, hoewel je maar een dun korstje van de steen hoeft af te schrapen. In het canyon is weer een redelijk beschermde ruimte dus een poel van water is dan als een oase, men noemt dat de Garden of Eden.

Na de wandeling volgde de lunch op een grote bbq-plaats. Het was weer een heel gedoe, maar uiteindelijk had iedereen genoeg en kon de terugreis beginnen. Het was een lange tocht die aanzienlijk werd bekort door een flink stuk af te snijden over een “gravel road”. De kwaliteit was een stuk minder, maar de minibus kon goed laten zien waartoe het in staat was. In de namiddag waren we bij het hotel maar niet zonder afgesproken te hebben als groep nog ergens samen te gaan eten.  Een gepaste afronding van een bijzondere tocht!