Een whiskey destilleerderij in Bretagne. Dat is toch wel redelijk uniek. Een bezoekje waard dus. Het was die maandag toch niet supergoed weer dus dat kwam nog goed uit ook.

De naam, Destillerie des Menhirs – EDDU doet anders vermoeden. Echter, ze maken er géén menhirs. Aanvankelijk waren we er overigens te vroeg … of the laat. De volgende rondleiding zou om drie uur zijn. We hebben dus eerst boodschappen gedaan en wat gegeten in een groot winkelcentrum.

In feite is er een destilleerderij voor whiskey op basis van zwarte boekweit. Vooral de opslag daarvan is indrukwekkend met al die eikenhouten vaten. Zoals je mag verwachten verkopen ze verschillende kwaliteiten, verschillende leeftijden dus.

Daarnaast destilleren ze ook appelsap. Dan krijg je cider, iets wat ze pommeau noemen en dan Lambig, een soort calvados.

Natuurlijk kun je aan het eind van de rondleiding proeven. En wat kopen natuurlijk …

Carmac

De dinsdag hebben we een wandeling langs de menhirvelden gemaakt. Ze zijn er in alle maten en ook de manier waarop ze geplaatst zijn kan variëren. Hiernaast een veld met relatief kleine menhirs.

Iets verderop heb je dan de wat grotere menhirs. Ook daar is een organisatie zichtbaar: Obelix en de zijnen hebben er over nagedacht!

Tenslotte een hele grote, helemaal alleen midden in het bos. Iets verder een aantal kleintjes die georganiseerd staan in de vorm van een rechthoek, de Quadrilatere. Volgens mij is het gewoon de afbakening van een jeux-de-boules-veldje.

Al met al hadden we al een flink eind gewandeld weer. Het voordeel was dat de velden vlak naast de camping liggen. Maar ze zijn uitgestrekt en een wandeling is zo 10 km.

Ergens midden tussen de eerste twee velden hadden we een crêperie gezien. Die zou om kwart over twaalf open gaan (en vervolgens pas op 9 uur ’s avonds sluiten). We moesten een kwartiertje wachten maar toen werden we vrij prompt geholpen.

Morgen begint de terugtocht: op naar Rohan!