Op bezoek bij opa en oma aan de Ruyterweg was altijd leuk, zeker toen ik nog klein was. We kwamen meestal met de bus en moesten de hoek om langs een speelgoedzaak voordat we naar boven konden. Deze opa en oma woonden boven de speelgoedzaak. Via een lichte trap kwamen we op een overloop met een deur met gekleurd glazen ruit. Daarachter was een grote hal waarop bijna alle kamers uitkwamen. Daar werden de jassen opgehangen en konden we naar binnen, de ouders naar de voorkamer en wij naar de achterkamer waar meestal neefjes en nichtjes al aan de gang waren met het speelgoed dat oma daar had neergezet.

In het begin vond ik die hal griezelig. De deuren hadden welliswaar bijna allemaal een glazen ruit maar het was er altijd donker. Heel vaak was het lampje aan maar er zat zo’n zwak peertje in dat dat nauwelijks bijdroeg aan de verlichting. Het was wel een mooi gezicht want rondom verspreidde het allemaal gekleurde vlakjes soms een beetje bewogen door het bewegen van het lampje in de tocht door het halletje.
Na het overlijden van mijn opa en oma is het lampje naar mijn ouders gegaan. Wat er toen mee gebeurde herinner ik me niet goed maar toen mijn ouders overleden waren wilde ik heel graag dat lampje hebben. Dat mocht van mijn broers en zus.
Het lampje is duidelijk in art deco stijl gemaakt, sommigen verbinden de Amsterdamse School er mee. In ieder geval is het glas in lood en het zwarte lood zorgt voor de scherpe lijnen die zo karakteristiek zijn voor die stijl. Het is niet helemaal precies goed in elkaar gezet en dat deed me vermoeden dat het amateurwerk was. Wellicht gemaakt door mijn opa of andere knutselende familieleden uit die tijd? Mijn oom hielp me uit de droom door te vertellen dat hij zich kon herinneren dat zijn moeder er op een gegeven moment mee thuis kwam: ergens gekocht. Wanneer dat was kan hij zich niet goed herinneren. Het zal in ieder geval gebeurd zijn voordat mijn tante in de vijftiger jaren emigreerde want die kan zich het lampje nog goed herinneren.
Het lampje is dan toch wel 70 jaar oud nu. Het hangt bij ons thuis weer in een halletje, veel kleiner dan bij opa en oma. Maar ook hier is het redelijk donker. Daarom brandt het lampje dag en nacht op een laag pitje en werpt mooie gekleurde vlakken op de witte muren. We zijn er best blij mee!