Het was bewolkt met af en toe zon vandaag. Een goede gelegenheid om eens een historisch stadje te bezoeken: Herberton. Het is eigenlijk een openluchtmuseum zoals de Zaanse Schans. Vanzelfsprekend begonnen we met koffie in het Bakerville Hotel. Het stadje dankt zijn ontstaan aan een tinmijn die rond 1880 werd ontdekt en voortvarend verder werd ontwikkeld. Veel van de gebouwtjes hebben betrekking op de mijnbouw, het boerenbedrijf en de infrastructuur die nodig is voor een wat grotere mijnstad.
Vanzelfsprekend is er ook een school waar nog heel veel bewaard schoolmateriaal tentoon werd gesteld. Kinderen moesten wel goed leren rekenen om het ingewikkelde oud-engelse geldsysteem te kunnen doorgronden. En dan nog afgezien van het gewichtssysteem! Het was wel aardig de wereldkaart te zien met Australië in het midden (zie foto).
Na het museumbezoek togen we naar het Lake Barrine Teahouse restaurant waar we een wat uitgebreidere lunch gebruikten. Lake Barrine is een kratermeer waaromheen een wandelpad van zo’n 5 km is aangelegd. Je hebt dan aan de ene kant regenwoud en aan de andere kant het kratermeer.
Als attractie heb je de Kauri bomen die als reuzen langs de kant van het meer staan.
Maar de meest bizarre structuur is de gordijnficus. Deze ontstaat door een ficus-zaadje die op een boom landt en van daaruit een luchtwortel naar de grond stuurt. Als de wortel aanslaat krijgt deze meer energie en komen er meer luchtwortels, etc. De oorspronkelijke boom raakt geheel verstikt en sterft af. Wat overblijjft is de structuur van luchtwortels en wat scheuten. Deze gordijnficus is in ongeveer 500 jaar ontstaan.