Vandaag stond een wandeling in het nationaal park Dularcha op het programma. Niet dat het zo’n vreselijk bijzonder park is, het was gewoon in de buurt en niet te populair dus de verwachting was dat je er rustig kon wandelen.

De wandeling begon bij het station waar een heuse ondergrondse schuilplaats was gemaakt in de tweede wereldoorlog. De toegang was nog te zien, verzegeld natuurlijk. Dit was ook de eerste schatplaats die we bezochten.

De tweede schatplaats bracht ons bij een plek waar vliegende vossen zouden huizen. Ze waren er niet maar er was wel een informatieplaat die ons er over vertelde. De beestjes die we eerder zagen waren dus waarschijnlijk vliegende honden of vossen.

Toen de wandeling voortgezet naar een oude spoortunnel. De spoorlijn liep er inmiddels ongeveer 500 meter naast maar de tunnel was blijven staan. Natuurlijk was daar ook een schat verstopt die we redelijk snel vonden zodat we ons bezoek in het logboek konden bijschrijven.

Tot nu toe was het pad redelijk vlak, nauwelijks klimmen en dalen. Vanaf nu ging dat drastisch veranderen en kregen we hellingen van zeker 10-15% te verwerken. Dat maakte het stijgen zowel als het dalen lastig. En qua afstand leg je dan eigenlijk helemaal niet zoveel af. Niettemin bereikten we uiteindelijk de laatste schat op deze route, aan de oude Maleny-weg. Er waren best wel veel plekken waar die schat verborgen zou kunnen zijn en dus duurde het even. De laatste plek waar je zoekt is het natuurlijk …

De weg vervolgd tot in Landsborough. Na nog veel geklim en gedaal kwamen we uiteindelijk in het stadje aan. Het koude bier en de hamburger lieten zich daar goed smaken.

Tijdens het kleine stukje naar de camping toch nog een evenement. Een klein poedelhondje kwam bij de parkeerplaats op ons afrennen en blaffend rond ons heen lopen. Dat doen hondjes wel meer, maar op een gegeven moment beet het in mijn been. Door de broek heen werd dat toch nog een schaafwond. De hond schrok kennelijk zelf van de reactie dus verdween daarna. Bij de receptie van de camping nog gemeld wat er gebeurd was en vervolgens een aantal keren moeten “optreden” om de beet te laten fotograferen. Uiteindelijk kwam ook de eigenaar van de hond zich verontschuldigen: iemand had de poort opengedaan waardoor het beestje vrij kon rondlopen.