Vanochtend stonden we weer wat vroeger op. Ditmaal om op tijd te zijn bij het vertrekpunt van het busje dat ons samen met wat andere mensen naar het Doi Inthanon park zou brengen. Op het programma stonden vijf onderdelen.
Doi Inthanon berg
De eerste was de hoogste berg van Thailand. Maar om daar te komen moesten we twee uur rijden. Wel kregen we onderweg een plaspauze die we gebruikten om een kop koffie te nemen. Volgens het bord is de berg 2565 m hoog. Nou verwachtte ik hier een mooi uitzicht rondom te hebben. Dat viel op twee manieren tegen. In de eerste plaats was tegen de tijd dat we de parkeerplek opreden de zon achter de wolken verdwenen om nog maar sporadisch terug te komen. Vandaar het jasje, want het was een stuk frisser: 24 graden Celsius. Maar de tweede reden voor tegenvallen was: de boomgrens ligt veel hoger hier dus deze berg is geheel begroeid. Vandaar dat het een natuurgebied is met moerasgebied op grote hoogte en nog meer. We werden er allemaal netjes langs gevoerd.
Twin pagoda’s
De volgende stop was bij een ter ere van de vorige koning en koningin gesticht heiligdom: de twee pagoda’s, Nu is het bijzonder lastig om een mooie foto van beide pagoda’s te maken, dus hier maar één van de twee.
Zoals je aan de lucht al ziet ging het ook niet goed om een uitzichtfoto te maken. Toch een poging gewaagd maar de foto ziet er nog armzaliger uit dan het in werkelijkheid was. Na dit bezoek, waar veel tijd voor was ingeruimd, werden we naar een groepen-restaurant gereden waar we een goede lunch konden gebruiken.
Mae Klang Luang
In het plaatsje Mae Klang Luang wonen de Karen heuvelmensen. Ze spreken een eigen taal hoewel de kinderen nu natuurlijk Thais moeten leren. Bij het bezoek ging het vanzelfsprekend om het tonen van eigen gebruiken, wij kregen weven en koffie roosteren te zien/proeven.
Wat mij opviel was het ambacht waarmee de teakhout-huizen werden gebouwd. Betonnen palen met bovenin afgevlakte kanten zodat aan weerszijden balken geplaatst konden worden en aangetrokken worden. Dit vormt het vloeroppervlak: boven de grond om water- en dierenoverlast tegen te gaan. Mooie bewerkte deuren en een trap met gedraaide leuningen. Daar zijn toch echt goede timmerlui aan het werk geweest.
Wachirathan waterfal
Tja, hoge bergen met veel groen: het kan niet anders dan dat er ook watervallen zijn. Die waren voor het laatst bewaard.
Toegegeven, indrukwekkend is’tie best. Zeker als je bedenkt dat dit het droge seizoen is. Vanaf juni zal het hier wel weer feest zijn met moeson-achtig weer.
Daar was hier niets van te merken en inmiddels was het wolkenveld beduidend opener: meer zon dus. Maar in het busje met airconditioning was het prima uit te houden. Na anderhalf uur rijden waren we na een mooie excursie weer terug. Morgen op stap naar de volgende bestemming.