Wij hebben al een tijdje een boekhuisje, een minibieb. De bedoeling is dat mensen daar boeken ruilen, maar in de praktijk blijkt dat er meer in gaat dan dat er uit gehaald wordt. Onderhoud is dus nodig maar eigenlijk ook wel leuk. Zo komen de meeste boeken die binnenkomen onder onze ogen. We plegen censuur! Kinderboeken gaan naar andere plekken waar ze beschikbaar worden gesteld. Religieuze literatuur – van welke soort dan ook – wordt afgevoerd evenals brochures en dergelijke.

Het komt regelmatig voor dat een boek binnenkomt dat een van ons zelf wil lezen of waarvan we weten dat een kennis er blij mee te maken is. Af en toe is er een boek dat opvalt. Zo ook het boekje met de titel Het geluid van wolken geschreven door Paul Witteman. Het is met name de titel die opvalt, maar daarna meteen de naam van de schrijver. Hoe klinken wolken dan en hoe kan Paul Witteman, die we kennen als tv-persoonlijkheid, daar nu een antwoord op geven?

Bij het openslaan van het boekje wordt al gauw wat meer duidelijk. Het is een verzameling van korte verhaaltjes die Paul Witteman schreef over muziekstukken. De ondertitel is niet voor niets De muziekkeuze van Paul Witteman. Achterin het boekje staat een discografie en kennelijk hoorde bij het boekje een CD met een aantal van de besproken stukken. Die CD zat er natuurlijk niet bij. Maar dat is niet zo’n gemis, want het merendeel van de besproken muziek staat er helemaal niet op. Die muziek wordt wel uitgebreid beschreven in de discografie, vaak met CD nummer en producent. Die informatie is ongetwijfeld afkomstig uit zijn eigen collectie. Maar om even te horen hoe het beschreven nummer nu klinkt is het hopeloos nutteloos.

Bij het lezen van het eerste verhaaltje, dat dezelfde titel draagt als het boekje, wil je eigenlijk meteen weten waar het nu over gaat. Hij beschrijft het heel leuk, dat moet gezegd. Maar hoe klinkt het nu. Gelukkig is het stuk A lark ascending van Vaughan gewoon op het wereldwijde web te vinden! Het was een bijzondere ervaring en ik noteerde de informatie over het muziekstuk in een notitie-bestandje.

Dat smaakte naar meer, dus op naar het tweede verhaaltje over zonen van God. Weer zo’n titel die uitnodigt om meteen verder te lezen. Het blijkt te gaan over Dixit Dominus van Händel. Dat was wel even schrikken! Zo dynamisch had ik nog zelden een klassiek stuk gehoord. Ik was gelijk verkocht en zat de hele vertoning uit. Het is ook niet bij die ene keer gebleven.

De volgende verhaaltjes zijn allemaal boeiend, hoewel de bijbehorende muziek me niet altijd kon bekoren. Maar er zijn er wel een aantal die ik nog wel een keer zou willen horen, zoals de Etudes van Scriabin. Telkens opzoeken wordt wat veel werk en maakt de koppeling met het korte verhaaltje wat omslachtig. Daarom maakte ik – al is het maar voor mijzelf – voor het hele boekje een bestand met de discografie. Natuurlijk is het niet mogelijk om dezelfde uitvoering te vinden als die Witteman thuis heeft. Maar voor bijna alles heb ik een voor mij geschikte variant gevonden. Het hele bestand kunt u hier raadplegen, je kan het naast het boekje houden als het ware. Wel jammer dat het boekje zelf niet digitaal te verkrijgen is …