Het zou sowieso een vreemde verjaardag worden zo met die corona-pandemie. Maar dat hij zo bijzonder zou worden konden we niet bevroeden.

Om toch een beetje verjaardag te vieren had ik bedacht om met de familie een weekeindje door te brengen in een vakantiehuisje in een natuurgebied. We kwamen via natuurhuisjes.nl uit op op een huisje aan een vennetje in Een (Dr). Het was geschikt voor 5 personen verdeeld over drie kamers, precies wat we nodig hadden. Helaas bleek later dat we als ouderpaar maar één gast mochten ontvangen vanwege de pandemie-regelgeving, dus we kwamen maar met drie.

Vrijdag

Vrijdag was de aankomstdag. Twee auto’s zouden rijden, een (net) gepensioneerde met de elektrische auto en de ander met de werkenden die wat later zou vertrekken. De laatste rit was zonder veel gedoe verlopen, de eerste was wat avontuurlijker. Natuurlijk is het al een uitdaging om met een aktieradius van – bij optimale omstandigheden – 125 km zo’n trip van zeker 200 km te maken. Voor de heenreis koos ik de iets langere route over de afsluitdijk. Redenen? Er was alle tijd en op de terugreis zou ik langs de andere kant van het IJsselmeer via Utrecht rijden. Met een volle accu kon ik makkelijk bij FastNed laadstation Broerdijk, neg boven Wognum, komen. Met 80% lading zou het normaal gesproken goed moeten lukken om van daaruit bij laadstation de Mieden net voorbij Dronryp in Friesland te komen. Dat bleek wat optimistisch, de sterke tegenwind zorgde voor een veel grotere benodigde energiebehoefte. Met 0% lading op de teller bereikte ik het laadstation: net genoeg dus! Van daaruit ging het verder eenvoudig. Nog even volladen (80%) bij laadstation Marum om er zeker van te zijn dat de weg heen én terug, van elk 20 km, afgelegd kon worden.

Bij het huisje aangekomen al het nodige uitgeladen: brandhout, biertjes en nog wat spul. Nadat het huisje geïnspecteerd was het kachteltje aangestoken. Dat gaf een goed gevoel. Niet dat de centrale verwarming niet functioneerde: het was gewoon leuk om te doen.

Niet veel later arriveerden de andere twee. Ook daarvan de spullen uitgeladen en met een hapje en een drankje de avond gezellig doorgebracht.

Zaterdag

De zaterdagochtend goed uitgeslapen. Dat was niet zo moeilijk aangezien het er absoluut doodstil was. De restjes van het ontbijt werden op de picknicktafel buiten bij het voorraam gelegd en al snel kwamen er allerlei vogeltjes op af. We zagen in ieder geval koolmezen en roodborstjes.

Op een boom verscheen een boomklever en verder zagen we de wat grotere vogels waaronder met name de merels. Die laatsten maakten het zo bont dat ze – toen grotere vogels hun plek innamen – gewoon onder de tafel ongestoord verder gingen met de weggestrooide kruimels op te eten.

Na het ontbijt ben ik met mijn zoon naar Steenbergen gereden om daar de auto op een langzame lader te zetten. Daardoor zou de lading helemaal naar 100% kunnen worden gebracht. De verwachte weerscondities voor de maandag vroegen wel om wat extra goede voorbereiding. We liepen de weg terug naar het huisje.

Toen was het tijd voor een online bijeenkomst met de thuisgeblevenen om bij de koffie met gebak het kado uit te pakken: een rugtas met slechts één riem die gebruikt kon worden voor mijn – wat grotere – fototoestel.

De twee thuisblijvers moesten het doen met wat foto’s van het huisje, echt ervaren konden ze het jammer genoeg niet. De foto hiernaast toont het uitzicht: het lijkt alleen maar bos. Maar in feite staan er behoorlijk wat – verschillende – huisjes die allemaal uitkijken over het vennetje in het midden.

’s Middags maakten we een flinke wandeling in de buurt. Het was zo guur koud dat ik het fototoestel niet meegenomen heb ondanks de mooie tas. Mijn vingers zouden – voor mijn gevoel – aan het toestel vastvriezen. Niettemin was het een aardige wandeling door de grotendeels beboste omgeving. Bij de open stukken deed de wind – nog steeds op volle kracht – zich goed gelden.

Na de wandeling even warm geworden waarna ik met zoon de wandeling naar Steenbergen aanvaardden om de auto weer op te halen.

De rest van de dag hebben we doorgebracht met spelletjes, hapjes en drankjes. Vanzelfsprekend ging ook nu het kacheltje aan. We hadden inmiddels wel geleerd hoe we redelijk zuinig maar toch efficient met het hout om konden gaan.

Zondag

Nou, het verschil met de zaterdag kon niet spectaculairder. De hele boel was in de nacht omgetoverd tot een compleet besneeuwd landschap. En gedurende dag zou die witte deken steeds dikker worden.

De situatie op de weg zag er niet al te vrolijk uit, maar toch moesten de werkenden – althans dat dachten ze toen – de volgende dag gewoon aantreden. Daarom vertrokken ze na de koffie. Ze zouden er al met al nog flink wat tijd over doen en pas rond 5 uur thuis zijn. Een flinke rit dus. Tegen de avond bleek dat de volgende dag scholen gesloten waren, openbaar vervoer niet zou rijden, enz. Ze hadden eigenlijk nog wel een dagje kunnen blijven.

Voor mij was het een mooie dag om met kranten, boeken een haardvuurtje en lekkere biertjes door te brengen. Animo om te wandelen was er niet. Veel te koud en een veel te onbetrouwbaar pad om te volgen. Het was een genoeglijke dag.

Maandag

De sneeuw was gedurende een groot deel van de nacht blijven vallen en ook had het flink gevroren. Dat was goed te zien aan het vennetje dat zondagochtend nog open water was maar maandagochtend bevoren.

De terugreis met de elektrische auto was zo mogelijk nog boeiender dan de heenweg. Maar deze keer deed ik elk laadstation langs de weg aan om met voldoende voorraad op weg te zijn. Maar het laden zelf was wat lastiger. Het bleek namelijk dat de FastNed laadstations niet goed sneeuwvrij werden gemaakt. Omdat de toerijweg wel was schoongeveegd vormden zich flinke sneeuwdijken voor de inrit en uitrit van het station. Bij een station, Lemstershop bij Lemmer, kon ik met moeite binnenrijden. Het laden zelf ging prima. Maar uitrijden zou zeker niet lukken gezien de hoogte van de versperrende sneeuwdijk. Daarom een sneeuwschop geleend bij het benzinestation en een sleuf te breedte van de auto gemaakt om er uit te kunnen rijden. Ik werd er wel lekker warm van, dat was een voordeel.

Uiteindelijk heeft de rit naar Utrecht mij 5 uur gekost, waar normaal iets meer dan twee uur zou volstaan. In Utrecht op bezoek geweest bij de thuisblijvers om daar ook nog even mijn verjaardag te vieren. Tegelijk kon de auto bijladen.

De rit naar huis verliep veel rustiger, de wegen waren behoorlijk schoon maar het was nog wel heel koud. Met de kleine bandjes – geen winterbanden – wilde ik geen risico lopen dus hield ik – net als vele anderen – een gematigde snelheid aan.

Het was een verjaardagsweekeinde om niet snel te vergeten. Het kado zullen we eens goed bestuderen om hopelijk snel te kunnen gebruiken!