Afgelopen donderdag zouden we om 10 uur worden opgehaald om van Sukothai naar Lampang te reizen. Toen er na een kwartier nog geen auto was gekomen hebben we maar eens contact opgenomen met de reisorganisatie. Een kwartiertje later stond tot onze verassing de lokale organisator van de fietstocht van de dag er voor voor ons neus. Hij zou ons naar Lampang brengen.

Wat ons precies te wachten stond was een verassing. We hadden een “home stay”, een soort B&B geboekt. De naam van de plek was Anchalee Gallery. Toen we aankwamen bleek het nog om een galerie te gaan ook.

In de tuin stonden allerlei attributen opgesteld. Sommige had de dame die ons ontving zelf gemaakt. Anderen waren aangepast. Het was wel een beetje een allegaartje als je het mij vraagt maar het zag er wel aardig uit.

We zaten ongeveer 3 km van het centrum van Lampang af. De dame suggereerde ons Grab te gebruiken, een soort Uber hier in Thailand. Het was even inkomen, maar al gauw wachtten we op een auto die ons voor een klein bedragje naar het museum van Lampang kon brengen. Dat was een welgedefinieerde locatie in Lampang. Voordat we na aankomst verder gingen eerst in de buurt een lunch genomen. Dat was overigens nog niet zo eenvoudig, veel was gesloten.

Het was het heetst van de dag, dus na de lunch togen we het museum in om te bekijken wat daar geboden werd. Dat was nogel grappig audiovisueel ingesteld dus we leerden een beetje van de geschiedenis van het stadje. Dat stamt uit de tijd dat er veel teakhout werd verkocht aan de rest van de wereld. Dat lijkt nu allemaal wel verleden tijd. Na het bezoek liepen we nog wat rond en zagen wat oude landhuizen uit de teak-periode.

Maar ook de Engelsen waren duidelijk aanwezig, getuige de klok op de grootste rotonde in de binnenstad. We banjerden nog wat verder om tenslotte een plekje te zoeken voor het diner. Na de late lunch hadden we niet zo veel trek, dus kwamen we uit bij een pizza-tent. Pizzatentjes zijn heel gewoon in Lampang, kennelijk een overblijfsel van de internationale teak-handel. Met de Grab-app weer een taxi geregeld die ons weer terug bracht naar de galerie.

De volgende dag stond het ontbijt – europees – al klaar. We zouden we gaan wandelen in Lampang om de vele tempels te bekijken. Een collectie fotoos daarvan kunt u in de vorige blog vinden. Na daar nog wat kleins gegeten te hebben zijn we ’s avonds weer teruggekomen bij de Galerie.

Vanochtend stond het ontbijt ook weer netjes klaar. Best wel luxe hoor, in zo’n galerie ontbijten!

Na het ontbijt de tassen ingeruimd en ruim vóór de afgesproken tijd stond de auto al voor de deur.

Op weg naar Chiang Mai zouden we eerst een olifantenziekenhuis bezoeken. Het was helemaal niet druk daar. In de buurt waren wel gelegenheden waar je olifant kon rijden, maar daar hadden we voor bedankt. Dit kon wel vonden we. We werden met een filmpje en een rondleiding aangemoedigd om wat te doneren. Dat hebben we dus maar gedaan. Bovendien heb ik een souvenier daar gekocht: een mooie klerenhanger voor in het toilet!

Een uurtje later waren we in het hotel in Chiang Mai. De kamer was nog niet klaar dus eerst de lunch gebruikt: decadente wafels, één met slagroom (veel) en Oreo koekjes en de ander banaan en Nutella. Nu wat uitrusten om dit verhaal in te tokkelen en dan nog even de stad in.