Vandaag schrokken we om half 10 ’s ochtends wakker: nog maar een hal uur om het ontbijt te gebruiken! Dat was dus even haasten, maar alles kwam goed. Na ontbijt met de rivierboot naar het grote tempelcomplex. Een enorme bedoening en het duurde even voordat we uitgevonden hadden waar we toegangskaartjes konden kopen en vervolgens naar binnen mochten. In de commotie was ik een lange broek vergetern aan te trekken dus die moesten we huren. Ega vond hem zo mooi dat ze hem kopen wilde!
Toen we eenmaal binnen kwamen was er een overweldigende massa tempels en andere religieuze structuren. Onze missie was de “Emerald Buddha” te bezoeken. Natuurlijk was dat ook een heel gedoe maar uiteindelijk waren we binnen en mochten we zelfs voor het altaar knielen om goed rond te kunnen kijken. Foto’s mochten niet dus inderdaad, geen plaatje daarvan. Dat zou ook lastig zijn want het is eigenlijk – zeker vergeleken met de andere beelden van Boedha die we al gezien hadden – een onooglijk ding dat maar moeilijk goed te bekijken was. Maar gelukkig was de omringende zaal best de moeite waard om eens te bekijken. Bovendien kwam er net een hele familie keurig opgedirkt binnen om de Boedha van geschenken te voorzien.
Na dit bezoek liepen we nog wat rond. Het was bijzonder warm dus we zochten net als iedereen de schaduw op. Er waren nog veel gebouwen te bekijken maar alleen van de buitenkant. Wel waren er nog wat musea maar die trokken ons minder. We lieten het er verder maar bij. In ieder geval kon die lange broek weer uit!
Het plan was om ’s middags een historisch teakhouten complex te bezoeken: het Jim Thomson House. We hadden nog niet met een tuktuk gereden dus dit leek een goede gelegenheid. Het is wel leuk om te doen maar uitzicht hadden we niet en eigenlijk was de bestuurder behoorlijk roekeloos.
Maar na een half uurtje rijden waren we op de bestemming. Bij binnenkomst bleek dat we snel een rondleiding konden krijgen. Maar er was nog tijd voor thee met koek. De rondleiding door alle ruimten was voor ega heel informatief. Hier en daar maakt ik wat fotootjes. Deze van de binnentuin,
En deze van een woonkamer / waranda. Deze Jim Thomson was in het begin van de twintigste eeuw naar Thailand gekomen en wilde daar blijven. Met zijn grafische kennis zorgde hij voor een enorme opleving van de zijde-industrie. Hij liet voor zichzelf oude Thaise huizen komen en bouwde ze samen tot het complex dat we nu konden zien.
Eigenlijk is het ook mogelijk om allerlei gekke figuurtjes die ik onderweg tegenkwam te tonen. Ik doe toch maar een paar …
Toen we uitgekeken waren zochten we naar een mogelijkheid om terug te gaan naar het hotel. Een aardige methode bood zich aan. Bij het museum was ook een aanlegsteiger van een kanaalboot. Hoewel het kanaal langs het hotel kwam en uitmondde in de rivier ging de boot niet helemaal naar het einde. Toch maar genomen: best een aardige tocht op flinke snelheid. Vanaf het eindpunt was het een aangename wandeling langs de oever van het kanaal, grotendeels in de schaduw. Onderweg nog wat drinken en toen aangekomen bij het hotel. Na wat rusten naar een ander Thais restaurant dat goed stond aangeschreven, dit keer voor de curries. We beginnen langzaam aan te wennen aan wat scherper eten … dit was “twee pepertjes”.
Morgen reizen we een stukje verder.